Het was de bedoeling dat we een paar dagen zouden verblijven bij Johan en Hanneke Postma, die 3 jaar geleden zijn geëmigreerd naar Zweden. In hun Wärdshus (Herberg) in Edslegkog (zie www.edsleskogswardshus.se) waan je je regelrecht in het paradijs. Vanaf het balkon van onze kamer had je een prachtig uitzicht over het meer, de heuvels en de bossen. Met zo'n omgeving kun je alleen maar zuchten van be- en verwondering. Het welkome onthaal dat Johan en Hanneke ons gaven maakte dat we ons prima op ons gemak voelden.

Ze hebben een aantal leuke wandelroutes die in de buurt van hun huis starten, waarvan we er eentje hebben gelopen. We kregen een paarse rugtas in de handen gedrukt, waarin twee flesjes Nick bronwater uit eigen bron, een thermoskan koffie, suiker, melk en twee bekers, twee broodjes gezond en tot slot een wandelkaart. We reden het stuk naar de start van de wandeling maar met de auto, want het is was lastig schatten met die afstanden daar: 5 kilometer vlakke weg wandelen is wel te doen, maar als het 5 kilometer heuvel-op heuvel-af gaat piep je wel anders. Onderweg genoten we van prachtige vergezichten, bijzondere vegetatie, erg vreemde uitwerpselen en enkele ingelaste pauzes om de rugtas leeg te krijgen.

's Avonds zijn we nog met de kano (inclusief een werphengel voor de snoeken) naar de beverburcht gepeddeld, die een paar honderd meter van hun huis af ligt, maar de bever was niet thuis. De volgende dag zijn we bij daglicht wezen kijken naar het bouwsel van de bever en dat was toch wel indrukwekkend. Om te zien hoe zo'n beestje complete bomen weet om te knagen en de stammen daarna naar zijn huis weet te slepen is bijna niet te geloven. Aan het einde van dag 2 hebben we nog drie elanden in het wild zien lopen. Johan kon het niet geloven: "Wij komen al 18 jaar in Zweden, we wonen er nu drie jaar en we hebben nog nooit een eland in het wild gezien en jullie zien ze op je tweede dag dat je in Zweden bent!" Tja, we are the Lucky basterds moet je maar rekenen.

Op woensdag zijn we verder getrokken naar Arvika, alwaar onderstaande foto is genomen. Dit valt onder de categorie: kamperen met handicap en we zijn daar absoluut in geslaagd vinden we zelf.

Donderdag ging de reis weer richting zuiden en zijn we geëindigd in Bexet; een heel klein gehucht met een camping aan het water. Wederom gekampeerd met handicap (deze keer met buizen in plaats van een boom) en de tent de volgende morgen kletsnat opgeborgen. De reis voerde naar het zuidoosten van Denemarken waar we hebben overnacht in de B&B van Anna Edel Gundersen in Skovby. Het ouderwetse kamperen-bij-de-boer maar dan niet in de tent, want die was veel te nat.

Na een heerlijke nacht in een ouderwets goed wegzakbed en een stevig ontbijt bij Anna ging de reis via Itzehoe, de pont bij Glückstadt en via Bremerhaven naar huis toe. We hoorden op de radio dat er bij Hamburg naar beide kanten 10 kilometer file stond, dus het halve uurtje dat we moesten wachten op de pont van Gluckstadt namen we graag op de koop toe. Om kwart over vijf waren we thuis en kon vriendlief weer onder zijn meisjes duiken.

Groeten van de Buren van Okkers.