Doordat we behoorlijk wisselvallig weer hebben de laatste tijd is het lastig inschatten wanneer je kunt hooien. Dat geldt voor de "grote" boeren maar zeker ook voor de hobbyboeren.

Wij wilden graag een stukje van ons land maaien maar wat zou het beste moment zijn. Ik dacht als ik Jacob vraag, of hij dat van ons wil maaien als hijzelf gaat maaien, dan komt het vast goed. Onze buren de familie Strijker waren ons voor, een paar dagen eerder werd het landje tegenover ons huis gemaaid. Jeroen had het er maar druk mee schudden, schudden, nog eens schudden, weer een bui, maar weer schudden. Op zondag werd ons gras gemaaid, eind van de dag nog een beste bui erin maar maandag en dinsdag zou het goed weer zijn. Op maandag gevraagd of Jeroen en Johnno ons gras ook wilden schudden. Dat was geen probleem. 's Morgens en 's middag werd er geschud. Jacob was die morgen ook  bezig en dacht ik neem dat van de buren ook even mee. Jarno loste hem af en kreeg te horen dat ons gras ook geschud moest worden. Opgeteld is het die maandag dus 4x geschud. Op dinsdag zou het in de pak komen. Ik kreeg opdracht dat ik moest zorgen dat het 's morgens nog geschud werd en dan in zweel gelegd werd voor de pers. Jacob gebeld of hij dat voor ons wilde doen, geen probleem, het kwam wel voor elkaar. Loonbedrijf Bousema zou rond drie uur komen om te persen. In de middag maar eens even polshoogte nemen, nog geen pakken. Maar nog geen kwartier later was de pers er. Bijna 3 pakken, een beetje gras geleend bij Jacob en zo hadden we dan toch 3 pakken. Niet al te lange tijd daarna was de wikkelaar er. Daarna kwam de shovel het erf op stuiven en luttele minuten later was ons hooi avontuur achter de rug. Dus op huis aan. De buren hadden inmiddels de hooipers ook op het land. Gauw mijn fototoestel gehaald want wanneer zie je nog een " oude" pers die kleine pakjes maakt. De jongens van Abel; Roelof en Jan zaten op de tractor en maakten de pakjes. Jeroen zat op hun eigen tractor met wagen. Johnno gooide de pakjes erop. Jan was aan het bijharken. Henk keek het even aan en besloot ook mee te helpen. Mooie nostalgie vond ik, zweten vonden de heren. Na het werken was er een wel verdiende borrel, vooral ook voor Alida en mij. Wij hadden immers lopen duimen dat het droog bleef. De wagen de schuur in en de regen kon gaan vallen, dat gebeurde ook niet lang daarna.
Prachtig om te zien dat in ons dorp de noaberhulp nog volop aanwezig is.