Hoewel zijn gezondheid de laatste jaren steeds verder achteruit ging, overleed onze pa op 24 mei 2011 toch nog vrij onverwacht. Zijn ziekte was ook de reden dat hij gedwongen werd afscheid te nemen van zijn geliefde dorp Zeijen. In 1957 maakten hij en Zeijen voor het eerst kennis met elkaar en het klikte meteen. Als hoofdonderwijzer aan de Openbare Basisschool in Zeijen kwamen hij en Geesje Pranger te  wonen in het witte huis naast de school. Een man die niet alleen leefde voor zijn gezin, maar ook voor het dorp en het onderwijs: vooruitstrevend, betrokken, respectvol, eerlijk, streng waar nodig, maar altijd kwamen de kinderen op de eerste plaats. En zo heeft hij niet alleen voor ons veel betekend, maar ook voor Zeijen. Hij was actief in het verenigingsleven en een van de grondleggers van het huidige dorpshuis. Daarvoor ontving hij een Koninklijke onderscheiding en een prachtig cadeau van de bewoners uit de schoolkring. Wie herinnert zich niet het voorlezen uit "Reis door de Nacht" op de vrijdagmiddag. Of het vouwen van het Zeijer Kraantie op de woensdagmorgen, waarbij de kinderen werden getrakteerd op een lekkere rol autodrop. En waar "zijn" leerlingen actief waren kwam hij, als hij tijd had, altijd kijken. Maar boven alles was hij onderwijzer. En zo kent de oudere generatie hem dan ook. Voor de klas staan was zijn lust en zijn leven en samen met het team probeerde hij de kwaliteit van het onderwijs hoog te houden. Hiervan heeft hij al jaren geleden gedwongen afscheid van moeten nemen. Het is heel jammer, dat het verstand dat hem in het verleden zo groot maakte hem steeds vaker in de steek liet. De laatste jaren verbleef hij in het verpleeghuis "Dekelhem" in Gieten, waar hij tot aan zijn overlijden met veel toewijding en liefde werd verzorgd. Wij zullen hem missen.