10 km gaan we lopen hadden de dames beslist, nou wat mij betreft was 5 km ook mooi maar oké, ik wil geen roet in het eten gooien dus lopen we 10 km. We vertrekken om twintig voor zeven en onze geoefende dames zetten gelijk flink de pas erin. Daar gaan we dan door de bossen, langs de vennen en over paadjes waar ik nog nooit langs was gekomen. In het eerste bos halen we al wat andere lopers in en even later zelfs nog een aantal, ik wist niet dat deze wandeling om de snelste tijd ging maar het kan ook zijn dat de dames nog een afspraak hebben op het terras bij Hingstman.

Het tempo zat er dus goed in en onderweg werden de laatste nieuwtjes en de nieuwste roddels even van alle kanten belicht. Die was zwanger, maar van wie?; die ging verhuizen, maar waarheen? O ja er was er nog één zwanger maar dat was ja wel mooi. Ook het voetballen werd nog uitgebreid doorgesproken over de F-jes en het eerste, over de wedstrijd van het tweede afgelopen donderdag tegen Hoogersmilde, nou de wedstrijden die SVZ tegen Hoogersmilde moet spelen is altijd foute boel, die van Hoogersmilde snappen blijkbaar niet echt dat voetballen een balspel is en geen partijtje schoppen naar de tegenstander. Ook werden er nog wat verliefdheden doorgesproken waar ik wel een beetje van schrok en waarvan ik hoop dat het echte roddels zijn. We wachten maar af wat er van komt, de tijd zal het leren.

Elke keer als er weer een weg links af in zicht kwam dacht ik daar gaan we langs en dan langs de zeijerwiek weer naar huis, maar iedere keer wezen de bordjes net een andere richting aan en moesten we nog verder. Éen van mijn collegalopers had het op een gegeven moment ook even moeilijk maar je moet door want opgeven en stoppen is natuurlijk niet echt een optie. En daar gingen we dan over Zeijerveld een stuk langs het nieuwe fietspad en toen dus uiteindelijk langs de Zeijerwiek terug naar stal. Op het laatst gingen we alweer wat sneller lopen want als je eenmaal de stal ruikt wil je er ook zo snel mogelijk naar toe. Onderweg werden we via sms wat aangemoedigd door een gedeelte van onze vaste fanclub, waar we waren, of het niet wat sneller kon en of ze het bier alvast klaar moesten zetten. Met de finish in zicht en zere voeten en met benen alsof we 10 km hadden gelopen mochten we uiteindelijk het applaus in ontvangst nemen en niet te vergeten ons diploma voor deze geweldige prestatie.

Om half negen konden we eindelijk plaats nemen op het goed gevulde gezellige terras en ons welverdiende drankje en niet te vergeten de warme hapjes tot ons nemen. Ook op het terras werd er nog van alles overlegd, doorgesproken en langsgekletst. Het blijkt maar weer dat je soms als ouder toch echt wel oogkleppen op hebt of misschien ook wel liever niet alles wilt weten of moet weten. De jeugd van Zeijen vermaakte zich prima op de brink, de ouders vermaakten zich op het terras en ook de wat oudere jeugd kwam inmiddels opdraven met alweer een andere vriendin, één kwam volgens ons zelfs met twee vriendinnen en allen werden natuurlijk grondig gekeurd en oké bevonden.

Rond een uur of elf gingen we maar weer op huis aan, de benen wat stram, het hoofd wat licht, en dat kwam denk ik niet van die 10 km lopen, maar meer van een paar uurtjes op het terras zitten. Velen hebben dit weekend een druk programma met de gymuitvoering, zomerfeest in Tynaarlo, verjaardagen enz. En natuurlijk moet er gevoetbald worden door het tweede en tegen wie, ja tegen Hoogersmilde, maak je borst maar nat jongens maar laat je niet verleiden tot hetzelfde niveau als de tegenstander, blijf sportief voetballen.

Toen ik naar huis waggelde hoorde ik in de verte muziek van een ander feestje waar een ander deel van de familie zijn bijdrage deze avond aan mocht leveren, zo te horen ging dat ook mooi. En zo was deze vrijdag voor een ieder van ons weer een leuk begin van het weekend. Mooi toch dat we in Zeijen mogen wonen en dit alles weer mee mogen maken, wat is het toch fijn een Zeijergele te zijn.

Op naar het volgende weekend, ZOMERFEEST !!!!!!  Jullie komen toch ook, ik in elk geval wel, tot dan.

Okkers.