Op een dinsdagavond was ik op de koffie bij Henk Noord en Jan Emmens. Zet deze twee heren bij mekaar en je hebt een avondvullend programma, het ene verhaal naar het andere kwam voor bij.
Ze zijn al hun hele leven bevriend, ze woonden tegen over mekaar aan de brink in Zeijen, gingen naar school samen en speelden samen en haalden natuurlijk kattenkwaad uit. Jan had zijn rapport bij zich mooi om te zien. Ook die van zijn pap en de zelfde leraar ook nog, goeie cijfers ook.
HENK: “Gymastiek was boven het café en voetbal bij Kregel. Maar eerst moesten ze de paarden van het veld halen en stront ruimen dan konden we pas voetballen”. Je moet je voorstellen toen de twee heren nog kleine jongens waren van een jaar of 7/8. Was alles nog zandweg rond om de Brink. De wegen richting de buurtdorpen ook de gehele nieuwbouw was er nog niet. En het was oorlog, dus Duitsers in het dorp, die de school bezet hielden en zelfs bij Henk op zolder zaten. Rond om de school stonden stropakken opgestapeld zo hoog dat je er niet overheen kon kijken, waarschijnlijk om kogels tegen te houden, maar of dat klopt wisten ze niet zeker.
HENK: Ja dat vonden wij alleen maar mooi als kleine jongens lucifersdoosjes ruilen voor andere kleine dingen, want die kon je dan sparen, verschillende soorten en van andere landen enzo. En mee rennen naar het café als ze de vlag gingen hijsen. Dan zingen ze liederen, dat vonden wij toen prachtig. Dus naar school dat was maar kort, maar thuis genoeg te doen. Mee helpen op het land of met de hondenkar op pad om te melken.
JAN : “Ja dan moest je wel goed opletten, want als de hond de hond van de buren zag…. Lag de kar op de kant en de melk ernaast!
HENK: ”Mijn vader heeft nog nooit de zee gezien. Fietsen, ja, dat deden we niet. Jan: ” Ik kreeg mijn eerste fiets toen ik naar de middelbare school ging. Mijn vader zei: Jan, kom we gaan naar de smid en toen kreeg ik mijn eerste fiets.”
Eieren zoeken dat deden ze ook, duiveneieren waren het makkelijkst.
JAN: “In het dennenbosje aan de Zuiderstraat of aan de hooidijk Piet Annanias en Jan Pieters de boom in, die konden goed klimmen. Pieters kon niet verder, dan maar een paal onder de kont drukken en ja konden ze er bij. Drie eieren in de mond gestopt, dan bleven ze heel, haha. Wie de meesten had van verschillende soorten had gewonnen, of ruilen deden we ook. Meeliften naar de Hooidijk of het Noorscheveld kon altijd, maar terug moest je geluk hebben als 1 weer terug ging.´
De auto van eerder was nooit zo’n succes, de remmen werkten niet best. Sommigen gebruikten een steen om tot stil stand te komen. Oom Jannes kwam niet verder dan 50 meter en tank was weer leeg. Pff, je kun wel aan het melken blijven alleen al voor benzine haha. Ties heeft de auto ingeruild en heeft er een wagen van laten maken voor achter de paarden.
Met zomerfeest, Paardrennen langs het kanaal “Zeijerwiekie” en wielrennen om de brink
Heel wat mee gemaakt daar in en om het “Zeijerwiekie”. Leren zwemmen op zien hondties in het smalle deel. Als je 3 meter kon zwemmen had je je zwemdiploma. Jan Pieters die dook gewoon er in en kwam aan de andere kant weer boven, maar dat telde niet.
Koren maaien deden ze daar ook, dan kwamen de meisjes langs, zo in de blote kont en gingen ze zwemmen. Jan Tinge die heeft eens een jongen gered, "die ging voor de tweede keer koppie onder", zei hij. Hij heeft de leidsels losgelaten van paard en wagen en is zo met kleren en al de wiek in gesprongen. Ja, Jan Tinge had daar land, een dikke bietenbult langs de kant. Na een dikke sneeuwstorm moesten ze met drie paarden, met ijsnagels onder, de hele dag bieten rijden. Dat wou allemaal net, ze waren ongeveer 16 jaar toen.
Jan:” Als wij vroeger aan het schaatsen waren en er knapte een leertje stuk dan gingen wij even naar Willem Kremerie, die had een werkplaats waar nu ”Harm Nijboer woont”. En die zette er weer een nieuwe leertje in en dan konden we het de volgende dag ophalen voor een habbekrats. En ook even een boodschap halen voor mam uit Assen op de schaatsen en dan plat onder de bruggen door.
Henk:” We gingen dan op fiets naar Oudemolen en dan daar de schaatsen onderbinden en van sloot naar sloot naar Groningen schaatsen, dat was mijn eerste keer in Groningen, het was wel uitkijken want onder de bruggen daar was het zacht ijs.

En zo waren er nog heel wat herinneringen die verteld werden, te veel om nu op te schrijven. misschien voor een andere keer of als iemand, die er ook bij was, en ook nog meer mooie herinneringen heeft om te vertellen.

Jan en Henk heel erg bedankt voor jullie verhaal!