Daar gaan we weer!

Na kort twijfelen ben ik gisterenavond met heel veel zin aan het volgende studieonderdeel op de schrijversvakschool begonnen. De twijfel omdat het veel energie vergt, ik hou van rustige avonden en vroeg naar bed. De avonden dat ik naar de school in Groningen ga, wordt het laat en lig ik nog uren in bed te stuiteren van alle informatie die ik binnen heb gekregen. Ik ben ook iemand die het maximale uit lessen wil halen. Je zal mij niet gauw horen zeggen dat ik mijn huiswerk niet heb gemaakt of dat ik geen zin heb en daardoor lessen mis. ’s Avonds autorijden is niet mijn hobby en nu de ringweg bij Groningen op de schop is, vind ik er helemaal niets aan. Het laatste restje twijfel kwam door mijn omgeving, diegene die zeggen: ’Joh, je kan toch al schrijven, ga lekker aan je boek werken of zo.’ Wanneer heb ik genoeg bagage om een degelijk, literair verhaal te schrijven? Vraag ik mezelf regelmatig af. Maar goed, dat alles weegt niet op tegen het plezier wat ik eraan beleef. De sociale contacten en de feedback van docent en medestudenten, waar ik het allermeeste van leer. Om niet net zo uitgeput te geraken als door het vorige lesblok, zet ik deze column op een iets lager pitje. Tot half januari 2019 verschijnt er, als ik héél véél huiswerk heb, geen column.