Daar zijn we weer!

Daar zijn we weer! De tijd vliegt als je plezier hebt. Soms bekt het grappiger als je een Engelse uitdrukking in het Nederlands uitspreekt. Zo bekt het ook hilarisch als je het Nederlands in een steenkolenvreemde taal letterlijk vertaald. Deze zomer bij de Xenos te verkrijgen op servies: Make that the cat wise. Taal is fun. Zo noemt een studiegenoot van mij op de Schrijversvakschool zichzelf ‘de seriewoordenaar’ en heb ik sinds kort een naambordje op de deur van mijn werkkamer: Woorddanser, adres: Beatrixstraat 0. ‘Woorden dansen over het koord, vallen op, balancerend, op wit papier in zinnen.’ Woorden schoten te kort begin juni, ze waren op, ik had ze allemaal in mijn opdracht voor school gestopt. Vier of vijf weken lang heb ik geen letter op papier gezet, bij wijze van spreken, want ik typ vrijwel alles op mijn laptop. Zelfs mijn opschrijfboekje naast het bed bleef leeg. Weet je dat ik in het stikdonker kan schrijven? Dat doe ik om mijn echtgenoot rustig te laten doorslapen. Op de tast pak ik de balpen, voel of het stiftje eruit is, sla een hopelijk lege bladzijde open en in grotere letters dan ik in het daglicht gebruik, schrijf ik mijn sublieme gedachte, ideeën voor verhalen of een zin op. ’s Morgens controleer ik de tekst, het is altijd leesbaar, maar vaak minder subliem dan ik ‘s nachts dacht.