Zelden
Ik ben met barstende hoofdpijn wakker geworden. Wat ik voor de website moet schrijven weet ik niet. Beide zaken komen zelden voor. De verhalen spelen zich naast me en voor de deur af. Bij de rechterburen voltrekt zich het wonder van nieuw leven met de geboorte van de prachtige Ivy en links vindt het wonderbaarlijke proces van ziekte en verval plaats, nu de buurvrouw Parkinson heeft. Wij wonen in het midden, wat betreft de leeftijd zijn we ook halverwege. Erno en ik zouden de oma van Ivy kunnen zijn en de zieke buurvrouw onze moeder. Drie generaties in een rijtje van drie huizen. Voor, op straat gebeurt er van alles. Is er niet een gas of waterlek, dan is er wel een andere calamiteit. Zoals vandaag een vuilniswagen die het niet meer doet. De vuilnismannen staan kleumend op hun telefoonschermen te kijken, terwijl een monteur met veel kabaal, dat door dreunt in mijn hoofdpijn, op ijzer staat te hameren. Er is maar één oplossing voor het gebonk in mijn hoofd en het gebrek aan inspiratie, een eind lopen. Tijdens de wandeling in een koud wazig zonnetje vervliegt de hoofdpijn in een vlucht ganzen die in een perfecte V naar het zuiden gaan. Nu mijn hersens weer werken, moet ik denken aan een wijsheid die ik toegestuurd kreeg: Je bent op je best, als je je best niet doet. En dan komen de woorden voor dit stukje als vanzelf mijn hoofd binnen dwarrelen.