Tomtom en Elsels

Sinds ik vervangen ben door de Tomtom hapert er iets. Als deze vriendelijke doch neutrale vrouwenstem wordt aangezet, geeft ze eerst een tijdje aan dat ze de satelliet niet kan vinden. Elsels pakt toch maar vast de wegenkaart. Zolang we in de buurt zijn weten we de weg nog wel. Plotsklaps gaat ze zich er mee bemoeien als ze de satelliet gevonden heeft. ‘Keer om.’ ‘Bekijk het maar, gebruik je fantasie en zoek een nieuwe route’ zeg ik dan. Als ze die gevonden heeft, is ze even rustig, Even later begint het gemekker weer. Luid gepiep als we vijf kilometer te hard rijden. Nog geïrriteerd van haar zesmaal ‘keer om’, roep ik uit: ‘Nou moet je niet gaan zeuren over de snelheid, want anders zet ik je uit!’ Met de routekaart van Elsels is het veel rustiger in de auto, ze behoeft nooit een verbinding met de satelliet en ze reageert niet zo kortaf. Elsels zegt: ‘Lieverd, je had hier rechtsaf gemoeten.’ Een heel enkel keertje mag ik de Tomtom wel. Toen ik na vierhonderdkilometer geen puf meer had om tegen haar drammerige stem in te gaan, stuurde ze ons over smalle weggetjes door een prachtig gebiedje in Sauerland. Volgens haar de snelste, volgens mij beslist niet de kortste, maar absoluut de mooiste route.