Max laadvermogen.

Als het een beetje redelijk weer is, als het niet regent, ga ik op de fiets boodschappen doen. Ik heb er geen hekel aan, het blijft toch zonde van de tijd. Eén keer per week vind ik daarom het meest praktisch. Ik maak een menu voor zeven dagen met een lijstje ernaast. Met de auto is dat nooit een probleem, alles in twee vouwkratjes en klaar is de klus. Op de fiets die hoeveelheid boodschappen in één keer doen, is een heel ander verhaal. Vorig jaar heb ik mezelf extra grote fietstassen cadeau gedaan en dan bedoel ik ook echt grote. De eerste keer, karretje half vol met boodschappen, moest lukken. Met gemak! Tweede keer nog iets meer in het karretje. Bij de kassa zei ik: ‘Ik hoop dat het allemaal mee kan, ik ben op de fiets.’ De kassière bekeek de hoeveelheid boodschappen, ze lachte me nog net niet uit: ‘Ik ben benieuwd en anders fiets je nog maar een keer op en neer.’ ‘Ik bel wel met mijn fietsbel als het gelukt is,’ antwoordde ik. Buiten zie ik voorbijgangers kijken. Verbazing, ongeloof en leedvermaak zoals bij de Ikea als iemand een wandmeubel in zijn Peugeot 107 xs 1.0 probeert te krijgen. Even later, bij de deur met twee fietstassen nokkie vol, vijf kilo aardappels en keukenpapier onder de snelbinders en een tas vol groente aan het stuur. ‘Tingeling, het is gelukt hoor!’