Twee broertjes

‘Omaaaaa! Ik heb gepoe-oept!’ klinkt het uit de wc. Ik antwoord ‘ik kom er aa-aan,’ terwijl Felix in mijn andere oor roept ‘Oma, kom eens kijken wat ik heb gemaakt.’
    ‘Ik kan mezelf niet in tweeën delen,’ zeg ik tegen deze bijna achtjarige jongeman. Begrijpend antwoord hij: ‘sorry’. In de wc staat Benjamin gebukt, klaar om zijn billen te laten schoonvegen. Dat lukt hem zelf nog niet goed en dat is niet erg, er komt gelukkig altijd een moment dat ze dat absoluut echt niet meer willen. Felix is al weer vergeten dat ik mijzelf niet in tweeën kan splijten en staat achter me in de deuropening uit te leggen wat hij heeft gebouwd met de lego.
    Als de kleinkinderen er zijn wil ik ze veel aandacht geven door naar hun verhalen te luisteren en de bouwsels bewonderen. Thuis hebben ze een druk leven met school, scouting, zwemles en ouders die allebei fulltime werken. Als ze er in de vakanties zijn, maak ik de dagen vrij en doe alleen het hoognodige, zoals koken om hun enorme eetlust te bevredigen. Ze weten dat ze bij ons die aandacht krijgen en ze slurpen die op alle mogelijke manieren op. De broertjes knokken om de belangstelling van opa Erno en die van mij. ‘Opa, opa, kijk eens’ en ‘oma, oma, moet je eens zien hoe mooie tekening ik heb gemaakt,’ ‘oma, opa luister eens, ik wil wat zeggen.’
    Naast al die extra aandacht, zijn bij ons de regels net effe anders dan bij hen thuis. Wij hanteren onze eigen regels en - niet onbelangrijk - wij kennen niet alle regels en afspraken waar ze zich thuis aan te houden hebben. Om maar in de poepverhalen te blijven. Felix heeft het altijd zo druk, dat hij vergeet om naar de wc te gaan voor een grote boodschap. Thuis wordt hij dan in ieder geval één keer per dag op de wc gezet met een boek en met de opdracht: je komt er pas af als het gelukt is. Dat wisten wij niet en hij kreeg buikpijn. Zelf zijn de kinderen niet erg scheutig met informatie over huisregels. Op vragen over bedtijden, krijg ik ook altijd erg vage antwoorden.
    Na drie dagen genieten van deze twee lieve donderstenen, leveren wij ze weer af bij hun ouders. Ik ben wel even klaar met ‘Omaaaaa, oma, kom eens, ik heb gepoe-oept!