Dat wordt het woord!

Er ging op woensdagnacht na de stemdag, een golf van opluchting door het land. Het populisme heeft verloren, hoorde ik iemand zeggen. Ik ben het daar niet mee eens. Het feit dat de eenmansclub van Wilders, de tweede partij van Nederland is geworden vind ik een gevaarlijke zaak en onbegrijpelijk stemgedrag. Maar daar wil ik het eigenlijk helemaal niet meer over hebben, negeren lijkt me de beste remedie. Dat werkt bij fout gedrag van honden ook.
    Het taalgebruik, dát vond ik opvallend in deze dagen rondom de verkiezingen. Geen ‘pleur op’ of ‘zak maar in de stront’, er werd vooral in algemeen beschaafd Nederlands de vloer aangeveegd met de ander. Het hoogtepunt was het jeugdjournaal, wat waren ze allemaal aardig voor elkaar in het bijzijn van de kinderen. Terwijl kinderen helemaal niet dom zijn en heel goed weten wat voor schuttingtaal die heren uitslaan in de programma’s later op de avond als ze in bed liggen. Dat lezen ze dan weer op de sociale media zoals facebook en twitter. De heren lijsttrekkers (waarom zijn het toch nog altijd alleen mannen?) hadden genoten van de schaamteloze vragen van de kinderen. Schaamteloos? Ik heb het hele verkiezingsjeugdjournaal gezien en alleen maar leuke persoonlijke, lief-naïef verfrissende en slimme vragen gehoord.
    De vergelijkingen waren prachtig, zo voelt de uitslag voor het CDA als gelijkspel, verloor de PvdA door een zwalkende campagne en kreeg een mokerslag die ontzettend veel pijn moet doen. ‘Gelukkig werden we tijdens de campagne niet met pek en veren verjaagd’ zei een campagnevoerder van de PvdA. We spreken we over het Jesse Klaver-effect en maken grapjes over hem. Ik las ergens: Jasse Klever, jasses wat een klever. En alles is nep vandaag de dag, de politici spreken over een nepoplossing, het nepparlement, neprechters en nepbeloftes. De mooiste opmerking in het tv-debat tussen Mark Rutte en Geert Wilders, vond ik: ‘Er is een groot verschil tussen twitteren vanaf de bank en het land besturen.’ Alsof wij niet weten… Hoe blond denkt hij dat we zijn?
    De allerbeste opmerking deze week kwam natuurlijk van Mark Rutte. Met zijn ‘overwinningsnederlaag’ scoort hij bij mij in-het-torentje-hoog (en ik ben geen VVD-er.) Ik weet het nu al, we hoeven geen wedstrijd meer uit te schrijven, want ik weet het zeker.
    Overwinningsnederlaag, dat wordt het woord van het jaar 2017.