Kerstwens

              Landgenoten! Zo begint in mijn geheugen altijd de kersttoespraak van het
                           koningshuis. Dat mag natuurlijk alleen de koning zeggen.

                                             Daarom zeg ik: Dorpsgenoten!
 

In 1914 stuurde Koningin Wilhelmina een kerstgroet naar het Nederlandse volk, op papier. Sinds 1931 wordt er door de Nederlandse vorstinnen een kersttoespraak op de radio gehouden, Koningin Wilhelmina was de eerste.
    De kersttoespraak van onze koninginnen Juliana en Beatrix, was iets waar bij ons vroeger thuis naar werd uitgekeken. Eerst werden deze op de radio beluisterd en vanaf 2000 waren ze ook op de televisie te zien. In heel plechtig en beschaafd Nederlands werd de ellende van het voorgaande jaar doorgenomen en daarna wenste het koningshuis ons fijne kerstdagen en een zalig uiteinde. Zij spraken de hoop uit voor een beter jaar, vrede op aarde en aandacht voor de minderbedeelde mens.
    Elk jaar weer kan de vorst diezelfde hoop uitspreken want de situatie lijkt niet wezenlijk te veranderen. Vrede is ver te zoeken, de wereld voelt met zijn vele oorlogen en terrorisme onveiliger dan ooit. De voedselbanken schieten als paddenstoelen uit de grond. Gelukkig voor de mensen die het niet zo breed hebben, maar dat deze instellingen moeten bestaan, is een schande voor deze zogenaamde beschaafde samenleving. De verschillen tussen rijk en arm worden steeds maar groter. De ouderenzorg is een drama. Het milieu is er slechter aan toe dan menigeen dacht. En rechts populisme lijkt het in veel landen te winnen van normaal bestuur.
    Dichter bij huis, dorpsgenoten die te maken krijgen met ernstige ziekte en te jong sterven. Ouderen in ons dorp die het na een operatie in spanning moeten afwachten of er wel plekje is in een verzorgingshuis. Of het thuis maar uit moeten zoeken omdat er niet genoeg uurtjes thuishulp zijn ingekocht. Werkeloosheid, zelfs als je met 45 jaar thuis komt te zitten, vind men je al te oud op deze arbeidsmarkt! Ook in Zeijen zijn er mensen die nauwelijks rond kunnen komen in de bijstand.
    Van dit alles moeten toch zelfs de grootste optimisten somber worden. Dan lees ik in de krant dat we moeten beseffen en uitdragen, dat wij het heel goed hebben in Nederland. Ja, ‘in vergelijking met’ natuurlijk hebben we het dan goed. Heel erg goed. Maar die enkeling in het dorp, die honderden in de provincie, die vele duizenden in het land, die echt in de problemen zitten, laten we daar dan met kerst - samen met de koning - de hoop voor uitspreken dat ze het in de toekomst beter krijgen, dat alles nu echt eens een keertje wat eerlijker verdeeld gaat worden.

             Dorpsgenoten! Ik wens jullie fijne, gezonde en vredige kerstdagen toe.