Folderkolder

Al jaren wil ik een nee-nee of ja-nee sticker op de brievenbus plakken. Met als belangrijkste reden: de papierverspilling. Waarom krijgen we vijf plaatselijke krantjes met allemaal dezelfde artikelen en advertenties zoals de Vriezerpost en de Norgerkrant? Dat kan allemaal toch in één streekblad. En als je alleen koopt wat je nodig hebt, heb je ook geen folders nodig.
    Maar aan de andere kant als ik ‘op de kleintjes let’, kan ik goedkoper huishouden door boodschappen te halen die in de aanbieding zijn. Als ik al die stapels oud papier een keer in de drie maanden bij de straat zet, steun ik de sportverenigingen in het dorp. Die stickers stel ik nog even uit, want - heel belangrijk - de inhoud van de folders kan altijd aanleiding zijn voor een column:
    De Sinterklaasfolders zijn de deur nog niet uit of de kerstfolders liggen al weer in de brievenbus. Ik verbaas me er ieder jaar weer over wat we allemaal ‘moeten’ aanschaffen van de grote winkelketens. In de Sinterklaasfolders zag ik ontzettend duur speelgoed, dat is gewoon niet leuk meer. Echte robots, pratende knuffels en dozen lego van een meter bij een meter. De prijzen? Rond de honderdvijftig Euro! Dat geef ik maximaal uit voor zes kleinkinderen. Tevreden zijn met genoeg is ook een levensles voor de jeugd.
    Gisteren werden de eerste kerstfolders in de bus gegooid. Met koppen als: vrolijk kerstvoordeel, maak van de kerst een cadeautje en waanzinnige weggeefweken. De hamburger die het hele jaar gewoon hamburger is geweest, is nu een kerstburger. Ik lees de ingrediënten, maar daar is helemaal niets kersterigs in te vinden. Kersttruien met elanden en ho, ho, ho, roepende kerstmannen en bloesjes met glitters vanaf een tientje. Waar zijn die gemaakt denk ik dan, alleen het materiaal is al duurder. Het herenkostuum The Rudolph met hertjes en kerststerren (knalrood met spierwit en hemelsblauw inclusief stropdas!) voor vijfenzeventig Euro vind ik het toppunt. Voor zoiets ondragelijk lelijks dat je één keer draagt, geef je toch niet zo’n bedrag uit. De dames moeten in dunne mouwloze glitterjurkjes de feestdagen door zien te komen. Ik zie mezelf al rillend van de kou aan het kerstdiner met kiloknallende varkenshaas met Madeira saus, bieten carpaccio, voorgebakken aardappelroosjes van de Chef. Van het toetje krijg ik het nog kouder: Omelette Sibérienne met ijs. In de volgende folder begin ik het te snappen. Dat kouwe jurkje moeten we aan bij de 10 persoons en 2400 watt multiplate gourmette/raclette bakplaat XXL, inclusief steengril. Die koop je vandaag de dag - waar anders - gewoon bij de bouwmarkt of de drogist. En ‘s avonds? Dan zitten we allemaal in dezelfde kerstpyjama of onesie gezellig te zijn.
    Weet je wat? Ik doe de komende feestdagen maar weer gewoon, dan doe ik al gek genoeg.