Nieuws

Column van Els Windau 78

De schoonmaakster

Als ik soms op woensdagmiddag in Den Haag bij de kleinkinderen ben, hebben ze natuurlijk ook zo hun eigen afspraken. Evie met vriendinnen en Felix gaat altijd naar zwemles. Deze keer bleef ik in hun huis met alleen Benjamin, ik had met hem afgesproken dat we samen met de lego gingen spelen. Als ik met hem de jongenskamer binnenstap, ben ik verbaasd hoe netjes alles is opgeruimd. Vaak ligt er een tapijt van lego, ander speelgoed en wasgoed. Als ik Benjamin een compliment geef dat hij - samen met zijn broer - alles zo keurig in de speelgoeddozen heeft gedaan en de was in de wasmand, is hij heel eerlijk. ‘Dat heeft de schoonmaakster gedaan.’
    Mijn zoon kijkt lichtelijk verbaast als ik tegen hem zeg ‘Jullie hebben helemaal gelijk met twee volle banen die steeds meer energie kosten door nieuwe verantwoordelijkheden en drie opgroeiende kinderen.’ Ik merk dat ze er nog niet zo aan gewend zijn, moeilijk kunnen inschatten hoelang zo iemand bezig is. De poets komt twee uurtjes in de week maar zegt meer tijd nodig te hebben. Nu denken ze erover om haar voor twee keer twee uur te vragen. Dat lijkt me heel verstandig. Een huis met twee wc’s, twee badkamers, drie slaapkamers, een logeerkamer en een intensief gebruikte keuken, daar kan je je als werkster best wel vier uur vermaken. En vier uur extra tijd voor elkaar en voor de kinderen, dat is absoluut een winnende beslissing.
    Zelf heb ik twee keer een schoonmaakster gehad. Twee keer omdat ik met mijn gezondheid liep te sukkelen en nog net genoeg energie had om naar mijn werk te gaan. De eerste was een wervelwind en die wervelde zo hard dat ze regelmatig iets omstootte en brak. Kan gebeuren vond ik, totdat ze twee beeldjes had gebroken en die had weggemoffeld zodat wij het niet zouden zien. Dat vond ik niet fijn van haar. Toen ik merkte dat ze met één lapje zowel de plee als het aanrecht deed in de verkeerde volgorde, was ik het zat en ben ik zelf weer gaan huishouden. Mijn tweede werkster deed haar werk als in een vertraagde film. Ze was zo langzaam dat ze drie uur over alleen de keuken deed terwijl ik - als ik in goede conditie was - het hele huis in drie uur kon doen.
    Voor zoon en schoondochter hoop ik dat ze een echte goede poets getroffen hebben, zo eentje die door het huis raast als een wervelwind zonder iets te breken, eentje die het als een uitdaging ziet om binnen de tijd alles en een beetje extra schoon te krijgen.

 28-10-2016
 Els Windau, Henk

pagina terug