Pesten voor gevorderden

Afgelopen weekend waren wij op Schiermonnikoog. Zo heel erg last minute dat we bij een particulier kamerverhuur terechtkwamen. Ga je in een hotel ‘s avonds met een boek bij de haard zitten, met alleen een slaapkamer ga je in de schemering nog even aan de wandel. Nog even naar de waddendijk, om over het wad te kijken naar de lichtjes van de vaste wal en de schepen.
    In het halve donker kwamen we een groepje jongeren tegen, ze maakte een enorm kabaal met hun rolkoffers en waren gehuld in plastic regencapes. Een moment van verbazing, de laatste boot was allang gearriveerd en het was prachtig weer. Voorop liepen een jongen en meisje strak in het pak en met een wit overhemd. Nee hè, studentenintroductie.
    Ik bleef even staan kijken, nieuwsgierig. Het bleef stil totdat ik doorliep. Toen hoorde ik de jongen in het pak zeggen: ‘Zijn we al moe? Nee? Dan gaan wij nog even door.’ Ik draaide mij om en zag het groepje staan, bleke gezichten, niemand had geantwoord, niemand had gezegd dat ze wel moe waren. Maar dat kon bijna niet anders dat ze doodop waren, als ze al sinds de aankomst van de boot over het eiland liepen te zeulen met al hun bagage. Ik kon de opborrelende boosheid nog net inhouden, de autoritaire houding en de bevelende toon van het tweetal in pak stond mij helemaal niet aan. In gedachten riep ik tegen het stel: ‘Kunnen jullie wel, stelletje etters, nieuwe studentjes pesten.’ Van het wad kon ik niet meer genieten, mijn gedachten dwaalden af naar hoe groepsdruk werkt en ‘befehl ist befehl.’ Later in bed, zei ik tegen Erno: ‘Bij kennis met elkaar maken heb ik toch hele andere ideeën en voorstellingen.’
    Weer thuis lees ik in de krant dat er weer eens bij een ontgroening in Groningen een student in het ziekenhuis is beland. De student en zijn ouders doen geen aangifte. Het studentencorps noemt het incidenten. Ik noem het schandalig.
    In hetzelfde artikel staat dat de tradities - dus ook de ontgroening - van de studentenverenigingen dit jaar zijn toegevoegd aan de Nationale Inventaris Immaterieel Erfgoed. Waar zijn we in vredesnaam mee bezig? Waar zijn die studenten mee bezig? Onze toekomstige artsen, bestuurders en wetenschappers die misbruik maken van het fenomeen groepsdruk en eerstejaars studenten dwingen om dingen te doen waar ze later spijt van krijgen en als ze alleen waren geweest heel duidelijk nee tegen zouden zeggen. Als ze niet meedoen worden ze buitengesloten. Dwang, uitsluiting, mishandeling. Jong geleerd, oud gedaan?
Ontgroening is treiteren, pesten voor gevorderden.
Ontgroenen? Ga grasmaaien, dan doe je nog wat nuttigs!