Digibeet,

Bijblijven in dit digitale tijdperk valt soms niet mee. Het is hard werken voor diegenen die er niet van jongs af aan mee opgroeien. Bij ons thuis loopt Erno voorop. Hij zoekt het uit, leert er mee werken en legt het mij dan uit. Ik heb bewust dezelfde smartphone gekozen, want als ik het niet begrijp kan hij het me uitleggen of zaken aanpassen.
...Als ik kijk hoe gemakkelijk het de jongeren afgaat - vooral kinderen in de leeftijdscategorie van mijn kleinkinderen - sta ik versteld wat ze allemaal kunnen, durven en vooral doodnormaal vinden op het wereldwijde web.
...Felix is nu zes jaar en heeft een oude tablet waar hij spelletjes op doet. Als ik vraag of hij het me wil uitleggen, zegt hij, terwijl zijn kleine vingertjes over het scherm razen: 'dat is heel makkelijk hoor, je doet zo, zo en dan zo'. Daarna moet ik het snappen, maar ik begrijp er geen snars van. Felix doet nog een poging: 'kijk, dit ben ik en ik ga die anderen vernietigen en dat zijn hindernissen'. Oké, helder. Maar ik struikel over dat vernietigen en dat hij zichzelf identificeert met het poppetje op het scherm.
...Evie heeft vorig jaar op haar verjaardag de oude veegtelefoon van haar moeder gekregen. Een uitgekleed abonnement dat geschikt is voor kinderen. Ik vraag me dan eerst wel af waarom een kind van negen een telefoon moet hebben. Maar met al die werkende vaders en moeders, oppassende oma's en opa's, voorschoolse, tussenschoolse en naschoolse opvang moet je toch wat om contact met je kind te houden. Evie WhatsApp' t me wel heel veel kusjes en hartjes en dat is natuurlijk genieten.
...Enfin, als alles het doet, vind ik smartphones, computers en tablets best handig en leuk. Maar mijn hemel, als 't het niet doet. Wat een ellende. Wat een tijdvreters zijn het dan. Als je een nieuwe laptop koopt. Nog grotere ellende. Hoe krijg ik dan de mail weer werkende? Of hoe krijg ik alle onzin eraf die ik niet wilt hebben? Ik doe geen spelletjes, kijk geen films, opzouten met kant en klare apps, ik bepaal zelf wel wat ik wel en niet wil.
...En toen was ik ook nog zo stom om een website te willen. Iedere keer als ik eraan begon, stuitte ik op grote problemen. Gelukkig was daar in de zomer van 2015 Loes Tjassens. Ze zit nog op de middelbare school, maar ze kon me wel al helpen om een website te maken! Een hele klus en daarna nog uittesten op familie en vrienden. Maar nu is het echt zover. Naast de columns, die ongeveer een week eerder op de website van Zeijen zijn gepubliceerd, is er nog meer te zien en te lezen op: www.elswindau.nl

En Loes, nog bedankt! Je hebt me fantastisch geholpen!