Soms gebeuren er dingen...,

Het is al lang geleden, ik werd er aan herinnerd toen ik de column over Loesje schreef. Het eerste boekje met teksten dat door Loesje werd uitgegeven zou worden gepresenteerd in de grootste boekhandel van Arnhem. Eén van de Loesjes zou een praatje houden bij deze presentatie. 's Avonds in bed lag ik er over na te denken. Zou ik dat durven? Vroeg ik mij af. Alleen het idee al, ik zou het doodeng vinden om voor een hele meute mensen een toespraakje te houden.
...Die nacht droomde ik dat Anneke ziek was en dat er aan mij werd gevraagd of ik de presentatie wilde doen. In mijn droom zei ik:
...'Ja hoor, dat doe ik wel'.
Toen ik de volgende morgen wakker werd, schoot ik in de lach, dromen, het is me toch wat. Maar nog geen half uur later ging de telefoon, iemand van Loesje. Hij zei:
...'Anneke is ziek geworden, wil jij de presentatie doen? Er is wel iemand die het samen met jou kan
...voorbereiden.'
Eerst was ik compleet overdonderd, het was te bizar voor woorden. Dit had ik die nacht al meegemaakt in mijn slaap! Maar meteen dacht ik, dit heb ik het niet voor niets gedroomd. Ik moet dit gewoon doen.
...'Ja, ik doe het' antwoordde ik net als in mijn droom. Zoveel tijd was er niet meer maar het lukte me met een beetje hulp om een opzet voor een toespraak op papier te krijgen. Toen ik die middag de boekhandel in kwam, schrok ik, wat een boel mensen waren er op af gekomen. Loesje was op dat moment razend populair, het was dus te verwachten. Er was een kansel voor me neergezet. Doodzenuwachtig ging ik er achter staan, kuchte een keer in de microfoon om de menigte stil te krijgen en begon:
...'Dames en heren, jongens en meisjes, lieve Loesjes. Welkom bij de presentatie van ons eerste boek.'
Tijdens die eerste zin trilde mijn stem een beetje en daarna praatte ik vlot verder. Maar niemand zag hoe ik achter die kansel stond, mijn benen leken van blubber, ik stond te shaken en moest me vasthouden aan het spreekgestoelte. Aan het einde overhandigde ik het boekje aan de boekhandelaar en er volgde applaus.
...Ik ben daarna nooit meer bang geweest om voor publiek te spreken. Natuurlijk was ik wel eens zenuwachtig vooraf maar ik wist ook dat ik het kon, dat had ik bewezen die eerste keer. Niet alleen in mijn droom, maar ook in het echt.
...Soms gebeuren er wonderlijke dingen die een mens nauwelijks begrijpen kan, maar die zo moeten zijn.