Ziek,

Huisvrouwen en moeders kunnen niet ziek zijn. Ze kunnen er niet aan toegeven omdat ze denken dat anders de hele boel in het honderd loopt. Ik kan me nog wel herinneren dat ik rillend van de koorts de kinderen naar de opvang bracht en dan thuis weer in bed kroop. Om er vervolgens een uur later weer uit te komen om toch maar iets aan het huishouden te doen. Alsof het een ramp zou zijn als er een weekje wat minder in huis gebeurt.
...Deze week ben ik ziek geworden. Ik hoopte dat ik er van gevrijwaard zou blijven maar helaas Erno heeft me aangestoken. Hij is drie weken thuis geweest, hoestte de longen uit zijn lijf. Na een week van halve dagen, is hij nu weer vol aan de bak én moet ook een beetje voor mij zorgen. Met een zieke man thuis op de bank kom ik weinig aan huishouden toe, dus iedereen snapt dat het op dit moment een onmogelijke troep is bij ons thuis nu ik ook ziek ben. Precies één dag heb ik het uitgehouden op de bank met een slaapzak over me heen. Zappend van het ene naar het andere niets op TV. De tweede dag heb ik de meeste afspraken voor deze week afgezegd en toch een wasje in de machine gedaan en een beetje opgeruimd. Ik probeer rustig aan te doen, maar oh, wat is dat moeilijk!
...Als 'hondenmoeder' kan je ook niet ziek zijn, Bincky moet uitgelaten worden. Natuurlijk kan ik de buurman vragen of hij het wil doen, maar ik bedenk dat de frisse lucht en het najaarszonnetje vast heel goed voor me zijn. Met zwabberende knieën loop ik een te groot rondje om de Wiek. Bij de zwaaikom kan ik niet meer en moet ik op het bankje gaan zitten. Het is stil weer, geen wind, ik hoor alleen de vogels en op de achtergrond het monotone geronk van een tractor met maaiboom die baantjes trekt op het land met productiegras. Er huizen momenteel twee futen in de Wiek. Als ik op het bankje zit, zijn ze aan het duiken. Ik geniet van hun gestroomlijnde donker glanzende lijven. Ik probeer te raden waar ze boven komen, volg de rimpelingen en wervelingen in het water. Ineens duikt er eentje op met een visje in zijn bek. Schrokt hem naar binnen en duikt weer onder. Boven het wateroppervlak spelen twee grote libelles, een vlinder fladdert langs de oever. Ik ben blij dat ik niet thuis op de bank ben blijven liggen, anders had ik dit moois allemaal gemist. Ineens besef ik dat ik moet doorlopen, de zon is wel warm in mijn gezicht maar mijn rug koelt te snel af.
...Ik was eigenlijk van plan me met een paar regels af te melden voor de column van deze week, maar ja, schrijvers van vaste rubrieken kunnen blijkbaar ook niet ziek zijn.