Taal en spelfouten

Wil ik me nu indekken of me alvast excuseren voor? Dat is het eerste wat ik bedenk als ik aan dit stukje over taal en fouten begin.
...Wat vind ik zelf van de ontwikkeling van de Nederlandse taal? Ik hoor, lees, schrijf en spreek graag correct Nederlands. Maar wat is in deze snel veranderende tijd in hemelsnaam nog goed Nederlands?
...Taal mag van mij met de tijd meegaan. Zijn er grenzen? Straattaal: daar begrijp ik geen snars van, maar van mij mogen ze. Ik zie het als een plaatselijk dialect. SMS taal is soms reuze handig, zkwrdnbk, iedereen begrijpt toch dat hier zakwoordenboek staat.
...Taalmissers en het verkeerd gebruiken van uitdrukkingen in kranten is slordig. Vaak is het echter ook regelrechte humor. Als je een keer onbedaard wilt lachen, moet je eens kijken op www.taalvoutjes.nl . Daar lees je zinnen zoals: 'de vonk sloeg in de pan', 'politie geeft meisjes cadeau na tip' en 'eten van vrouwen beter voor milieu.'
...Overbodig gebruik van buitenlandse woorden vind ik niets. Laatst las ik op de kaart in een eetgelegenheid dat je 'socializers' bij de drankjes kon bestellen. Bitterballen, een bakkie nootjes of stukjes kaas werd er mee bedoeld. Schrijf er dan gewoon borrelhapjes boven. Ik schiet terplekke in de opstand, wil beslist geen 'Toscaanse honeywrap' en kies voor een boterham met gebakken ei. Van de Belgen kunnen we nog een hoop leren. Die noemen een centrifuge een droogzwierder en een airbag een botsballon.
...Nieuwe woorden verzinnen is daarentegen wel weer erg leuk. Onze hond noem ik, als hij weer eens een andere hond uitblaft, een borderterreurriër en door een verspreking van familie, heet een Tefal koekenpan bij ons thuis al heel lang een tafelkakkepoen.
...Mijn moeder had weinig taalgevoel. Zij werd opgevoed door mijn Duitse oma en in de Tweede Wereldoorlog kon mijn moeder niet meer naar school. Ze was absoluut niet dom, maar wel ongeschoold. Mijn vader heeft ondanks diezelfde oorlog wel door kunnen leren. Van beide heb ik iets meegekregen.
...Op school kreeg ik altijd hoge cijfers voor mijn opstellen, altijd met de aantekening dat ik iets aan mijn erbarmelijk slechte spelling moest doen. Ik lette er gewoon niet op, het verhaal was belangrijker voor me.
...In mijn eerste column op de website stonden twee taalfouten. Met als gevolg dat ik me een paar weken meer zorgen maakte of iemand een spelfout in mijn columns ontdekte, dan wat ze inhoudelijk van mijn stukjes vonden. Dat wil ik helemaal niet! Ik wil juist plezier houden in het schrijven van verhalen.
...Onlangs las ik ergens dat alle schrijvers taalfouten maken, zelfs de 'grote' schrijvers. Dus, als kleine schrijver, zonder de luxe van een corrector, maak ik ze ook!