Dorpsfeest

Vanaf dat we in 2002 in het dorp zijn komen wonen, gaan we naar het dorpsfeest. De eerste keer woonden we hier pas een half jaar. Onwennig zaten we 's avonds in de grote zaal, we kenden nog weinig mensen. Ik voelde me een beetje bekeken, zag mensen denken 'wie zijn dat nou weer'.
...Tegenwoordig gaan we zelden op de avonden, wij zitten 's middags op het terras met een biertje of een wijntje. Kletsen met wie je tegenkomt, kijken naar kleine kinderplezier in de draaimolen en de gillende meiden in de zweefmolen. Rond etenstijd sluiten we af met een frietje en een kroket en gaan dan naar huis.
...De laatste jaren lopen we meestal met Henk en Janke uit de Beatrixstraat die kant op. We gaan vooral voor de schiettent. Dat is begonnen toen Henk en Erno elkaar een keer zaten uit te dagen, ze konden allebei hartstikke goed schieten, dachten ze. Ze bakten er natuurlijk niets van en zeiden tegen ons:
...'Dat kunnen jullie echt niet beter hoor, vrouwen kunnen niet schieten'.
...Dat lieten wij ons natuurlijk niet zeggen. Deze twee vrouwen schoten als de besten en wonnen ieder een beer.
...In die tijd werd mijn eerste kleinkind - Oliver-Bob - in Amerika geboren en ik stuurde de teddy op. Met een briefje erbij dat oma deze beer eigenhandig voor hem had geschoten. Mijn zoons in shock:
...'Maar je bent toch antimilitaristisch, je houdt toch niet van wapens? Wij mochten van jou niet met ...geweertjes spelen.'
...'Ja lieverds, klopt, maar ik vind schieten op de kermis leuk, het spijt me echt heel erg. Sorry, ook moeders ...zijn wel eens inconsequent'
...Het jaar daarop schoten Janke en ik weer twee pluche beesten. Toeval of niet maar zowel Janke als ik werden dat jaar oma. En zo ging het maar door, elk jaar schoten we wollige beertjes voor de kleinkinderen. Ik had inmiddels vijf kleinkinderen en Janke twee. Vorig jaar schoot ik er weer één en ja hoor, nog geen half jaar later hoorde ik dat nummer zes op komst was, het derde kleinkind in de VS.
...Ik zie enorm op tegen morgen. Wat moet ik nou doen? Het is traditie geworden dat schieten, maar ik vind zes kleinkinderen eigenlijk wel genoeg. Ik moet nu al goed nadenken hoe oud ze ook alweer allemaal zijn en in welke groep of 'class' ze zitten. Zijn er nog mensen die graag opa of oma willen worden? Zal ik een beer voor jullie schieten? Ik hoor wel wie wil, 's middags zit ik op het terras.
...Jullie weten nu wie ik ben.