Toen ik zondagmorgen vanaf  Peest over de Schaapdijk huiswaarts keerde van een van mijn wekelijkse fietstochten liep ik mijn oud klasgenote Corrie Meijering tegen het lijf. De remmen even ingeknepen, want buiten de jaarlijkse zeskamp om zien we elkaar niet zo vaak meer.

Na een tijdje te hebben gepraat, zag ik waar zij mee bezig was en dat vind ik toch zo geweldig!!! Ze struinde de bermen af naar rotzooi wat wij, o nee, wat een ander laat slingeren. Ze was een kwartier aan de scharrel en had de vuilniszak al vol met allerlei vuiligheid. Ze vertelde mij dat ze zich ergerde aan de troep in haar woonomgeving.

Nu zoek ik zelf ook wel  eens een blikje of een chipszakje op dat in de berm voor mijn huis ligt, maar twee kilometer verderop zien ze mij niet. Nu ken haar al van af de jaren zestig van de vorige eeuw toen we boven in dorpshuis "Co Osinga" naar de kleuterschool gingen en weet dus ook uit wat voor hout ze is gesneden.

Iedereen kent wel iemand die iets opmerkelijks of bijzonders heeft gepresteerd en waar je dan ook trots op bent dat je hem of haar kent. Nu had ik in mijn turbulente leven er al een rijtje verzameld, maar daar heb ik zondag één met hoofdletters aan toegevoegd. Onder de indruk zijnde vervolgde ik met een "nou moi he" mijn tocht. Achterom kijkend zag ik haar de sloot in springen om zich te bezeren aan een bramenstruik, omdat een of andere sukkel niet de moeite nam zijn lege drankfles in een glasbak te gooien.

Ik vind dan ook dat Corrie namens ons allen de warme douche verdiend.

Kees de Jong Ubbena